oğuz atay

çok büyük bir insan. ve düşünce adamı. (bkz: selim ışık) (bkz: turgut özben)

oturup konuşmak istediğim sayılı büyük insanlardandır. böyle bir beyni kafam kaldırır mı görmek isterdim.

kalemine ve yalnızlığına kurban.

"kelimeler albayım...bazı anlamalara gelmiyor albayım"

bu ülkede yaşamış olan aziz nesin ile birlikte en iyi mizahçıdır. mizah konusunda ciddi manada ulaşılamaz bir birey. (bkz: tutunamayanlar) adlı kitabını okursanız bilimsel terimlerle bile harika bir mizah yapıyor. son zamanlar da cem yılmaz'ın bir röportajında benim mizahını beğendiğim tek birey oğuz atay'dır diyor. yani şuan ülkede çok komik diye bilinen insan bile oğuz atay'ı örnek alıyor. okuyunuz.

aynı demlikten çay içmek için sol serçe parmağımı feda ederdim.

çoğu kardeşimizin, bu aralar meşhur olan (bkz: poyraz karayel) dizisinden öğrendiği, ek olarak (bkz: ezel) dizisinde kenan birkanın gençliğinde ki karakteri oynayan kişiye benzettiğim kalemi müthiş bir yazar.

''yalnız insanların kendi içinde başlayıp biten eğlenceleri vardır.'' ''kendini çözemeyen kişi kendi dışında hiçbir sorunu çözemez.''

(bkz: bir bilim adamının romanı) mustafa inan'a olan sevgisini o kadar net belirtmişki nerdeyse onun melek olduğuna inanıyor. mustafa inanı ölümsüzleştiren öğrencisi.

insanın iç sesinin uğradığı büyük hayal kırıklıklarını en iyi anlatabilen yazar

"kafam cam kırıklarıyla dolu albayım"

herkesin istediği gibi yaşadığı o uzak ülkenin özlemini duyuyorum.

arkadaşlarıyla aynı evdeyken banyoya giden oğuz atay, bi süre gelmeyince arkadaşlarının merak edip sorması üzerine "sevinmeyin daha iyiyim" der fakat ordan bir daha çıkamaz. bütün ömrü gibi ölümü de yalnız olur bu güzel ruhlu adamın..

''belki de anlatmaya çalıştın birilerine. kim bilir? anlatamadın; belki o insanın yüzüne bakar bakmaz anlatmanın yararsızlığını gördün.''

--- spoiler --- ben duygulu ve romantik bir insanım anlıyor musun? --- spoiler ---

adını her gördüğümde içimi burkan ama yinede tebessüm ettiğim, oturup bi çay içerken bütün hayatını kendinden dinlemek istediğim adam. kim bilir belkide tehlikeli oyunları ondan dinlemeyi bile isterdim.

“şu anda, sana güzel bir söz söyleyebilmek için, on bin kitap okumuş olmayı isterdim.”

İsmi başlık edilip en çok saçmalanan insan. Bazen internette çok güzel bir söz görürsünüz ve altında Oğuz Atay yazar. İşte o zaman kitapları karıştırın ve Oğuz Atay'ın değilse paylaşana İlber Ortaylı bakışı atın. Birkaç örnek sunmak istiyorum. Bu mesela Oğuz Atay'ın değildir, saklı mektuplar isimli kitaptandır. Çok da güzel bir yazı ama hayır Oğuz Atay'ın değil. mesela bu Burada da "bir umut sarıkaya var albayım" diyor. Ulan Oğuz Atay nereden tanıyor Umut Sarıkaya'yı? Kendi yazdığınız ergenliklerin altına utanmıyor musunuz Oğuz Atay yazmaya? Neyse şekerim düştü buldukça yazacağım ama sinirlerim kaldırmıyor.

(bkz: öldükten sonra kıymeti anlaşılanlar) yaşadığı dönemde tutunamayanlar'ı bastıracak yayınevi bile bulamamıştır. fakat gerçekten dehadır. hiçbir kitabı için "ben bunu okudum ve anladım" diyemeyiz çünkü gerçekten onun anlattıklarını anlayamayacak kadar cahiliz. bu toprakları terk etmeden evvel "türkiye'nin ruhu" adlı kitap projesi varmıştı. hayata geçiremeden göçtü gitti. ah keşke... aşırı popüler olmasını ben de istemezdim. geçenlerde biri twitterdan yazdı "tutunamayanlar'ın ikinci kitabını arıyorum" diye. öyle bir şey yok diye anlatmaya çalıştım anlamadı. ben gördüm oğuz atay 2 yazıyordu diyor. tehlikeli oyunlar o dedim, başka bir kitap. tamam dedi tutunamayanlar 2 işte dedi. tamam dedim, selametle. (bkz: cahille sohbeti kestim)

bütün kitaplarını ezberleyene kadar okumak istediğim yazar. ki öyle bile yapsam tam olarak içselleştiremeyeceğim biliyorum. çünkü oğuz atay bir veya iki kerede özümseyebileceğiniz bir yazar değil. onu tam olarak anlamlandırabilmek için belki oturup bir kaç gün, birkaç hafta, belki de birkaç ay sohbet edebilme şansına sahip olmamız gerekirdi. ama değiliz ve bu çok üzücü. son projesini tamamlayamadan öldüğünü düşünmekse bundan bin kat daha kötü. tutunamayanlardan ve tehlikeli oyunlardan sonra nasıl bir şaheser olacaktı kim bilir..

sakın major depresyondayken okumayın. içimi bataklıkta boğulurmuşcasına kasvetli ve boğucu bir his kaplamıştı.

"ölüm değil ise bizi ayıran, yazık olmuş ..." oğuz atay

-gözden ırak,gönülden de ırak olur mu efendimiz ? -hayır olric.yüreğinde bir yer açıp oraya oturttuğun her kimse,seninle birlikte gider heryere. -tutunamayanlar

bütün hayatımızı yersiz çekingenliklerle mi geçireceğiz? cesareti yalnız kafamızda mı yaşayacağız ?

tutunamadık be oğuz

oğuz atay'a bile mf4'ten tercih yaptıran sistem bize neler yaptırmaz ki? ama insan tutunmak istiyor..

gerçektende 'kaybettik albayım'.

yaşar gibi yapmaktan, özlemez gibi yapmaktan, iyiymiş gibi yapmaktan, nefes alıp onu içimde tutmaktan sıkıldım. - oğuz atay -

" gel seninle bir kez daha ağlayalım. yaşanmışlara, yaşanmamışlara, bir de hiç yaşanmayacaklara. " - oğuz atay -

sevdiği kadına yakınlasabilmek için kocasıyla kanka olan alagavattir diye duydum yanlışsa yesillendirebilirsiniz editlerim

"insan seviyorsa kaybetmekten korkar.. kıskançlık da bir kaybetme korkusudur; kıskanmıyorsa eğer, yeterince sevmiyordur."

''yazarların kahramanlarını neden baştan öldürmediğini şimdi anlıyorum albayım'' (bkz: tehlikeli oyunlar)

bugün kendisinin doğum günüdür. kimsenin yazmış olmaması çok enteresan geldi açıkçası.

--- spoiler --- herkes geçer diyor. geçer mi efendim? -herkes ne bilir acımı olric? her gün biraz daha acır sonra, biraz daha ve biraz daha. ama en sonunda ne olur biliyor musun olric? geçmez evet geçmez. geçti sanırsın ama geçmez... örneğin, alışverişe çıkarsın bir mağazaya girersin. öyle bir şarkı çalmaya başlar ki hatırlatır, dağıtır. geçmez... geçer sanırsın ama geçmez. daha az akla gelmeye başlar, alışıyorum galiba dersin. arkadaşlardan biri görmüştür onu biriyle bir yerde bir şeyler içerken. boğazın kurur, yutkunamazsın ama geçmez... geçer sanırsın ama geçmez. telefonun ekranında duvar kâğıdı değildir artık, kendinden bile sakladığın bir fotoğrafını görürsün aklındaki galeride. gözüne çarpar, hatırlatır. vurur, geçmez. rehberden adını silmişsindir, numara aklından geçip gitmez. oturduğu semtin otobüsü önünden geçer sen durakta gözlerin dolmuş beklerken. defalarca doğru durakta inme telaşı yaşadığın o toplu taşıma faaliyeti gözden yaş taşırma hareketine döner. binmezsin, ama geçmez. yine geçti sanırsın olric, unuttum dersin. ama geçmez olric... adına bir filmde rastlarsın, alelade bir radyo programının canlı bağlantı kısmında istek bir şarkı üzerine. sezen aksu vazgeçtim talep olunmuştur. çalınır, geçilmez. acır, geçmez. birilerini öpüşürken gördüğünde gözünüze çarpan ani bir düşünce ile sarsılır dudağın bir başka dudağa geçme eylemi ve ardından gelen. o da birini öpüyor mudur acaba sorusu ve muhtemeldir öpmesi. canın acır için kanar, geçmez... başka birini basmak istersin kanayan yarana. saçı onun gibidir, gözleri onunkiler gibi kocaman. sesi onunki gibi ince. bakarsın, gördüğün o değildir. hayal kırılır, parçalar esner. dağılır, ama geçmez. acır ama geçmez olric. --- spoiler --- (bkz: tutunamayanlar)

albayım

"vedaları sevemediğimden okuyamadım benim için son seninse ilk kitabını (bkz: tutunamayanlar). hep bi bahane buluyorum "işim var" "cesaretim yok" "kafam dağınık". oysa en afilli ve de en dürüst sebep vedalaşmaya cesaretimin olmayışı. korkuyorum be oğuzcum atay, cümlelerinde gözlerimin dolduğu, ilk kez anlaşıldığımı hissettiren bir adamın veda mektubunu okumak gibi olacak çünkü. sen de gideceksin çünkü herkes gibi. ben yine evimde oturup anlaşılmayı bekleyeceğim." böyle hissettirebilen bir yazar işte..

siz de benim gibi, günleri 275 sevgiyle isteyerek değil de, takvimden yaprak koparır gibi gerçek bir sıkıntı ve nefretle yaşadınızsa, ankara güneşi sizin de uyuşturmuşsa beyninizi, ata’nın izinde gitmekten başka bir kavramı olmayan 280 cumhuriyet çocuğu olarak yayan, pis pis gezdinizse (o sıralarda adı opera meydanı olan) hergele meydanı’nda, bu sarı ve tozlu alan iğrendirmediyse sizi, bir taşra çocuğu sıfatıyla özlemeyi bilmiyorsanız denizi, 285 kaybettiniz (benim gibi).

poyraz karayel denilen popüler kültür yüzünden artık açıp okumaya nefret ettiğim usta yazar.

gel seninle bir daha ağlayalım; yaşanmışlara, yaşanmamışlara, bir de hiç yaşanamayacaklara..

onun kitaplarının ve haleti ruhiyesinin bir diziye malzeme edilmesi beni üzüyor. her yerde "albayım" kelimesinin kullanılması onun kalitesi ve güzelliğinden bir şey eksiltmese de iç daraltıyor. neden her şeyi bu kadar çabuk tüketmek zorunda hissediyorlar, anlam veremiyorum.

bundan yaklaşık 3 yıl önce edebiyat hocamın ısrarı üzerine kitaplarını defalarca okudugum yazar. ayni zamanda son 1 yıl içinde sırf okudum kelimesini kullanabilmek için kitabıni alıp içinden üç dört cümle sosyal medyaya yazan insanlar tarafından okunan yazar. çok üzücüdür ki bir kitabıyla benim hayatıma yön veren oğuz atay şuanda bir çok insanın dilinde sadece albayım kelimesinden ibaret

yavuzun ağzından dinlemeyi daha çok sevdiğim yegane yazar diyebilirim

insan her sözü kuşkuyla karşılıyor artık.gerçekle düş birbirine karışıyor;yalanın nerede bittiğini anlayamıyoruz.tutunacak bir dalımız kalmıyor.tutunamıyoruz. yukarıdaki cümlelerin sahibi olan usta yazar.

bu adamın kitaplarını özlerim. açar açar yine okurum.

"sonra beni de dinlerler diye çok dinledim."

nerden başlıyorduk? ilk önce seviyor muyduk? yoksa ilk önce güveniyor muyduk?

popüler kültürünüze alet etmeyin oğuzcum atay'ımı!

yeni kitabı çıksa da okusak diyen bi kitle okuyor bu adamı çok üzülüyorum

diziler sayesinde kendisinden hiç haberi olmayan insanlarımızın da kitaplarını okumaya başladığı yazarımız. diziler sayesinde okunması da ayrı bir ironi.

kelimeler hala bazı anlamlara gelmiyor oğuzcum atay. bil istedim.